Over mij

​

Ik weet hoe het voelt om altijd maar door te gaan.
Altijd ‘aan’.
Altijd nodig.
Altijd sterk.

​

Mijn leven zag er goed uit van buiten.
Goedlopend bedrijf, volle agenda, tevreden klanten.

Maar vanbinnen liep ik leeg.

​

De kleine momenten van voor de klap​

​

Het waren de kleine dingen, de momenten die ik niet zag aankomen. Zoals die keer op een verjaardag, met een glas wijn in mijn hand en een glimlach op mijn gezicht. Iedereen lachte, maar ik voelde alleen maar paniek. Mijn hart sloeg te snel. Mijn adem was oppervlakkig. Maar ik glimlachte en deed alsof alles goed was.

​

Of dat moment toen ik een e-mail las, drie keer. En nog steeds niet wist wat er stond. Mijn brein raakte vast. Ik dacht: “Als ik dit niet begrijp, dan faal ik.” En dus las ik het maar weer, hoopte dat het zou doorkomen. Maar het werd alleen maar erger.

​

En toen mijn zoontje op een avond vroeg: “Mama, waarom ben je altijd moe?”
Ik kon geen antwoord geven. Niet omdat ik het niet wilde, maar omdat ik het zelf niet meer wist.

 

De innerlijke strijd​

​

In die momenten voelde het als een strijd tussen twee werelden.
Aan de ene kant was er de ‘ik’ die alles wilde fixen, altijd doorgaan, altijd “het voor elkaar krijgen”. Aan de andere kant was er de ‘ik’ die compleet vastzat.

Ik dacht: “Als ik dit loslaat, valt alles uit elkaar.”
Maar ik was degene die uit elkaar viel.

​

De klap​

​

En toen gebeurde het. Niet met een grote dreun, maar met een simpele e-mail.
Een misverstand, niets belangrijks.
Maar het brak me.
Tranen, paniek, leegte.
Zonder reden – althans, zo voelde het.

​

Mijn lichaam trok de stekker eruit.
Ik kwam in het ziekenhuis terecht.

​

Diagnose: chronisch vermoeidheidssyndroom.
Mijn zenuwstelsel stond permanent in overlevingsmodus.

​

Ik kon geen prikkels meer verwerken.
Geen gesprekken volgen.
Geen keuzes maken.
Zelfs douchen voelde als een marathon.

​

En het ergste?
Ik herkende mezelf niet meer.

 

De keuze​

​

Mijn arts keek me aan en zei:
“Je systeem is op. Je móet stoppen. Nu.”

​

Ik wilde geen medicatie.
Maar ik had geen keus meer.
Mijn hoofd was zó overprikkeld,
dat ik niet meer kon slapen, denken, functioneren.

​

Dus slikte ik die pillen.
Voor het eerst.
Niet als oplossing — maar als tijdelijk anker, om ademruimte te krijgen.

 

En toen kwam het besef:
Of ik ga zo door en raak mezelf definitief kwijt,
Of ik kies radicaal voor herstel.

Ik koos voor herstel.

​

De ommekeer​

En dat was niet makkelijk.
Ik moest opnieuw leren voelen.
Herkennen wat van míj is — en wat van anderen.
Loslaten.
Niet uit zwakte, maar uit wijsheid.

​

Ik ontdekte dat grenzen niet egoïstisch zijn.
Dat ‘nee’ zeggen ruimte maakt voor echte verbinding.
En dat zelfzorg geen luxe is, maar fundament.

​

Vandaag voel ik het verschil in de kleinste dingen.
Ik begin de dag met stilte, niet met haast. Mijn agenda ademt — er is ruimte voor wat zich aandient. Als iemand last minute annuleert, raak ik niet meer in de war. Ik voel aan wanneer ik moet bijsturen, zonder eerst te crashen.

​

Ik leef niet meer op wilskracht.
Ik leid mijn leven.
Met energie, focus en rust.
Niet perfect. Wel echt.

​

Het effect van herstel op mijn leven nu​

​

Wat ik nu merk is niet zomaar “rust”.
Het is concrete vrijheid.

​

Ik plan mijn dagen met ruimte. Als een klant last minute wil schuiven, voel ik geen paniek meer – ik heb lucht.
Ik hoef niet meer alles te fixen. En dat voelt niet als falen, maar als vrijheid.

 

Vroeger dacht ik altijd: “Als ik niet alles doe, faalt alles.”
Nu weet ik: “Als ik mezelf niet verzorg, faalt alles.”

​

Mijn visie​

​

Te veel vrouwelijke ondernemers zitten in een systeem dat ze zelf gebouwd hebben.
Eentje waarin je altijd beschikbaar moet zijn. Altijd sterk. Altijd “aan”.

 

Maar dat systeem sloopt je.
Je denkt dat het tijdelijk is – maar het is een patroon.
En patronen houden zichzelf in stand, tot je ze doorbreekt.

 

Overleven is geen strategie.
En uitputting is géén bewijs van toewijding.

​

Ik geloof dat succes begint met radicaal eerlijk zijn naar jezelf.
Dat rust niet het einddoel is, maar de voorwaarde.
En dat je pas écht krachtig bent als je niet langer over je eigen grenzen walst.

 

En nu?​

​

Ik help vrouwelijke ondernemers zoals jij om het anders te doen.

Niet zachter, maar slimmer.
Niet harder werken, maar beter kiezen.

 

Zodat jij weer grip krijgt op je agenda, je energie en je leven.
Niet met vage theorieën. Geen quick fixes.
Maar met scherpe inzichten, directe actie en blijvende verandering.

 

Ik ben niet de coach die je hand vasthoudt terwijl je blijft hangen.
Ik ben degene die naast je staat terwijl je keuzes maakt.
Soms confronterend, altijd bevrijdend.

 

Je hoeft niet te wachten tot je crasht.
Je mag ook nu al kiezen voor jezelf.

​

Meld je nú aan voor een gratis sessie en ontdek ontdek hoe je uit deze neerwaartse spiraal komt, je bedrijf en relaties redt, en jezelf voorkomt dat je alles verliest voordat het te laat is